1. Buduj poczucie bezpieczeństwa.

Biorąc pod uwagę zniszczenia wojenne i poczucie niepewności, szkoła może być dla tego dziecka najbezpieczniejszą z dostępnych przestrzeni. Szukaj okazji do krótkich rozmów 1-1, aby dać sobie czas na pogłębienie relacji.

2. Dostosuj oczekiwania wobec dzieci.

Dzieci, które doznały traumy, mogą być rozproszone, nieobecne, a nawet przeszkadzające innym. Dostosuj swoje oczekiwania, jednocześnie dbając o resztę klasy. W miarę możliwości wprowadzaj elementy gier i zabaw. Wydziel w klasie cichą przestrzeń dla dzieci niezdolnych do udziału w zajęciach. Szukaj okazji do rozmów 1-1.

3. Pielęgnuj warunki dla wzrostu zaufania.

Wiele dzieci straciło członków rodzin bądź doświadczyło poważnej traumy. Bądź otwarty na stopniowe budowanie więzi poprzez osobiste rozmowy oraz uważny na sygnały, że dziecko jest na nie gotowe. Zaufanie wymaga czasu oraz autentycznego otwarcia ze strony edukatora.

4. Utrzymuj kontakt z opiekunami.

Jeżeli opiekunowie są dostępni, spróbuj porozmawiać z nimi aby lepiej zrozumieć sytuację dziecka oraz zapewnić ich, że troszczysz się o jego poczucie bezpieczeństwa. Zamień z opiekunem dwa słowa podczas odbierania lub przyprowadzania dziecka, o ile to możliwe – w obecności tłumacza.