Metoda projektowa wymaga podziału klasy na grupy. Podstawowe wskazówki co do tego procesu zebrane zostały poniżej.
W miarę możliwości utrzymuj mieszany kulturowo charakter grup:
1 lub 2 dzieci ze społeczności goszczącej oraz 1 dziecko z Ukrainy.
Możesz zmienić grupy po każdym projekcie.
Możesz zmienić grupy po każdym pakiecie.
Możesz zachować stałe grupy.
Staraj się nie zmieniać grup codziennie. Poczucie stałości i struktury jest ważne.
Poczucie bezpieczeństwa płynące ze stabilności jest kluczowe w budowaniu przyjaznej emocjonalnie przestrzeni dla uczniów i uczennic. Naturalnie, w przypadku dużych konfliktów w grupach, awaryjna zmiana grup jest wskazana – komfort pracy grupy jest tu najważniejszy.
W tej sytuacji pojawia się jednak pytanie: Według jakiego klucza dokonać podziału klasy na grupy projektowe?
Do dyspozycji mamy dwie podstawowe strategie:
- grupy jednolite poziomem kompetencji;
- grupy mieszane poziomem kompetencji.
W pierwszym przypadku, staramy się dobrać grupy tak, żeby w jednej znaleźli się uczniowie wymagający najmniej wsparcia w wykonywaniu zadań przewidzianych w projekcie, w innej – ci, którzy wymagają go nieco więcej itd.
W przypadku grup mieszanych z kolei staramy się, aby każda zawierała osoby na każdym poziomie zaawansowania.
Obie strategie podziału na grupy mają swoje wady i zalety.
| Grupy jednolite | Grupy mieszane |
|---|---|
| Nauczyciel może skupić swoją uwagę na grupach wymagających najwięcej wsparcia. | Nie zawsze od razu widać którzy uczniowie potrzebują wsparcia. |
| Konieczne jest przygotowanie innych instrukcji i pomocy dla różnych grup. | Każda grupa wykonuje ten sam projekt, według tych samych instrukcji. |
| Szanse do ucznie się od siebie nawzajem są ograniczone. | Uczniowie mają wiele szans, żeby uczyć się od siebie wzajemnie. |
| Role członków grupy mogą być bardziej płynne. | Każdy członek grupy powinien mieć inną, wyraźnie zaznaczoną rolę. |